*** یلدا دلان *** |
|
|
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
حریفا ! گوش سرما برده است این ،
یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده
نوشته شده در تاريخ برچسب:شعر زیبا, توسط ابوالفضل اسماعیلی
|
به که شاید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
سینه ها جای محبت، همه از کینه پر است.
هیچکس نیست که فریاد پر از مهر تو را ـ
گرم، پاسخ گوید
نیست یک تن که در این راه غم آلوده عمر ـ
قدمی، راه محبت پوید
***
خط پیشانی هر جمع، خط تنهائیست
همه گلچین گل امروزند ـ
در نگاه من و تو حسرت بی فردائیست .
***
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
نقش هر خنده که بر روی لبی میشکفد ـ
نقشه ای شیطانیست
در نگاهی که تو را وسوسه عشق دهد ـ
حیله پنهانیست.
***
زیر لب زمزمه شادی مردم برخاست ـ
هر کجا مرد توانائی بر خاک نشست.
پرچم فتح بر افرازد در خاطر خلق ـ
هر زمان بر رخ تو هاله زند گرد شکست.
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
***
خنده ها میشکفد بر لبها ـ
تا که اشکی شکفد بر سر مژگان کسی.
همه بر درد کسان مینگرند ـ
لیک دستی نبرند از پی درمان کسی.
***
از وفا نام مبر، آنکه وفاخوست، کجاست؟
ریشه عشق، فسرد؛
واژه دوست، گریخت؛
سخن از دوست مگو، عشق کجا، دوست کجاست؟
***
دست گرمی که ز مهر ـ
بفشارد دستت ـ
در همه شهر مجوی!
گل اگر در دل باغ ـ
بر تو لبخند زند ـ
بنگرش، لیک مبوی!
لب گرمی که ز عشق ـ
ننشیند به لبت ـ
به همه عمر، مخواه!
سخنی کز سر راز ـ
زده در جانت چنگ ـ
به لبت نیز، مگو.
***
چاه هم با من و تو بیگانه است
نی صد بند برون آید از آن، راز تو را فاش کند
درد دل گر به سر چاه کنی
خنده ها بر غم تو دختر مهتاب زند
گر شبی از سر غم آه کنی.
***
درد اگر سینه شکافد، نفسی بانگ مزن
درد خود را به دل چاه مگو
استخوان تو اگر آب کند آتش غم ـ
آب شو، « آه » مگو .
***
دیده بر دوز بدین بام بلند
مهر و مه را بنگر
سکه زرد و سپیدی که به سقف فلک است
سکه نیرنگ است
سکه ای بهر فریب من و توست
سکه صد رنگ است.
***
ما همه کودک خردیم و همین زال فلک
با چنین سکه زرد ـ
و همین سکه سیمین سپید ـ
می فریبد ما را
هر زمان دیده ام این گنبد خضرای بلند ـ
گفته ام با دل خویش:
مزرع سبز فلک دیدم و بس نیرنگش
نتوانم که گریزم نفسی از چنگش
آسمان با من و ما بیگانه
زن و فرزند و در و بام و هوا بیگانه
« خویش » در راه نفاق ـ
« دوست » در کار فریب ـ
« آشنا » بیگانه.
***
شاخه عشق، شکست؛
آهوی مهر، گریخت؛
تار پیوند، گسست؛
به که باید دل بست؟
من پیر شدم ، دیر رسیدی، خبری نیست
مانند من آسیمه‌سر و دربـ‌‌دری نیست
بسیار مرا نامه، ولی نامه‌بری نیست
|
 چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهایی است / ببین مرگ مرا درخویش که مرگ من تماشایی است / مرا در اوج میخواهی تماشا کن ، تماشا کن / دروغین بودم از دیروز ! مرا امروز تماشا کن / در این دنیا که حتی ابر نمیگرید به حال ما / همه از من گریزانند توهم بگذز از این تنها / فقط اسمی به جا مانده از انچه بودم و هستم / دلم چون دفترم خالی ؛ قلم خشکیده در دستم / گره افتاده در کارم ؛ به خود کرده گرفتارم / به جز در خود فرو رفتن ، چه راهی پیشه رو دارم / رفیقان یک به یک رفتند مرادر خود رها کردند / همه خود درد من بودند ؛ گمان کردم که همدردند
قالب های نازترین جوک و اس ام اس زیباترین سایت ایرانی جدید ترین سایت عکس نازترین عکسهای ایرانی بهترین سرویس وبلاگ دهی وبلاگ دهی LoxBlog.Com |
